Herken je dat gevoel? Als je na een lange vermoeiende dag in de keuken staat, je hoofd vol met indrukken van wat er in de loop van de dag heeft plaatsgevonden… Je staat wat wezenloos in de pan met eten te roeren en je bedenkt hoe je de tijd doorkomt totdat iedereen goed en wel in bed ligt..
En.. hoe zal het straks aan tafel vergaan? Wordt het gezellig of komt er strijd..
In ons gezin, met 4 kinderen waarvan 3 pubers, gaat het er geregeld zo aan toe;
“Bah!! Eten we dat nu alweer, ik vind dat niet lekker!”
“Wie heeft de tafel gedekt; waarom heb ik geen lepel?!”
“Waarom krijgt zij maar zo’n klein beetje, ik heb veel meer!”
Het is duidelijk, overprikkeling alom aan de eettafel! De gezelligheid is op dat moment even ver te zoeken..
Van tijd tot tijd ontdek ik dat ik mezelf weer in de automatische piloot heb gezet, met het gevoel op de overleefstand, en de blik op ‘straks lekker ontspannen kunnen bijkomen’; maar eerst doorgaan, doorgaan, vooral doorgaan.. En ik ontdek dat ik niet heb genoten van de momenten die ik, los van elkaar, juist zo fijn vind..
Het gezellig aan tafel de dag doorspreken en luisteren naar wat iedereen heeft meegemaakt, genieten van de gesprekjes op de kamers van de meiden afzonderlijk, heerlijk in het verhaal zitten wat ik aan het voorlezen ben.. Stuk voor stuk dierbare momenten.. En toch heb ik me door de voortdenderende sneltreinvaart leeg laten zuigen.
In gesprek met andere ouders merk ik dat ik dat ik daar niet de enige in ben, misschien stap jij ook wel eens in deze trein..
Oké even de rem erop.. waar gaat het fout.. Hoe draaien we dit weer om?
Waar komt die stress eigenlijk vandaan? Het voelt als een negatieve emotie, vaak vanuit het gevoel van ‘als het allemaal maar goed en gezellig is’ of ‘gaat dit allemaal weer lukken in dat tijdsbestek’..
Voor mij is het wel duidelijk dat ikzelf op zo’n moment vaak de negatieve spiraal in werking zet.. Wat zijn op dat moment mijn verwachtingen, heb ik er vertrouwen in? Welk gevoel zend ik uit.. Gevoelens die hooggevoelige kinderen vaak haarfijn oppikken..
Wat kun je doen als je merkt dat je de stressladder weer opklimt?
Allereerst kan het je helpen om op je ademhaling te letten. Maak jezelf bewust van wat je op dat moment aan het doen bent en benader het moment vanuit een positief gevoel; wat vind je leuk aan wat je nu aan het doen bent of misschien kun je het leuker maken met wat humor en speelsheid.. Door je te focussen op de fijne aspecten wordt het direct een stuk gezelliger, en niet alleen voor jezelf..
Ik merk dat als ik me, juist in die spitsuurmomenten, even een halt toeroep, en mijn aandacht zo bewust op de afzonderlijke activiteiten richt, ik meestal de hele avond wel goed door kom.. Vaak kan ik zelfs zeggen dat het me energie heeft opgeleverd en vooral een goed gevoel!
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. Hoe gaan jullie om met die drukke momenten rondom het eten en het naar bed gaan? Ik zou het leuk vinden als je je ervaringen wilt delen, en nodig je vooral uit te reageren!
